Amathist Jewel
Begeleider District 1
PROFIELAantal berichten : 74
Registratiedatum : 01-11-16
 | | ◊Onderwerp: Climbing the ladder to succes | vr apr 20, 2018 1:06 pm | |
| Ongeduldig keek Matt naar de klok in het kantoor van de burgemeester. Nog even en dan was het afscheid tussen zijn Tributen en hun families voorbij en konden ze vertrekken. Hoewel Matt tegenover Jennifer en anderen altijd heel nonchalant en rustig deed, alsof de Spelen hem niet heel veel konden schelen of deden, was hij toch best wel nerveus nu het eenmaal zover was. Nu was eindelijk het moment daar waar hij al een jaar naar uit keek; hij ging als begeleider naar de Spelen en zou zegevieren daar waar Jennifer had gefaald. Althans, dat was de bedoeling. Nu hij hier zo zat en wist welke twee Tributen hij mee mocht nemen, begon het hem toch wel een beetje te kriebelen. Neo was een veelbelovende Tribuut, maar daar hadden ze in de afgelopen vier jaar al wel meer van gehad en iedere Tribuut die vanaf het begin er veelbelovend uit had gezien, was vroegtijdig aan zijn einde gekomen. De vraag was nu hoe hij ervoor ging zorgen dat dit niet zou gebeuren met Neo. Crystal wilde hij echter ook niet meteen afschrijven. Als hij iets had geleerd de afgelopen vier jaar, dan was het dat kleine meisjes voor grote verrassingen konden zorgen. Hij moest er dus voor zorgen dat ze het allebei zo lang mogelijk vol zouden houden. Of dat zou lukken zou compleet afhankelijk zijn van de andere Tributen waarmee ze in de Spelen terecht zouden komen...
Matt zuchtte even en keek weer op naar de klok. Zo te zien was het bijna tijd om Crystal en Neo op te pikken en dan naar de trein te gaan. Hopelijk waren ze beide bereid hier voor de volle honderd procent voor te gaan, want Matt was niet van plan aan gedemotiveerde tieners zijn tijd te verspillen. Toen het dan eindelijk tijd was stond hij op vanuit zijn stoel, bedankte de burgemeester voor de koffie en marcheerde het kantoor uit. Hij klopte eerst op de deur van Neo en daarna op die van Crystal, waarbij hij hen beide mededeelde dat het tijd was om te gaan. Zodra ze de kamers uit waren gekomen waar ze het afgelopen half uur hadden gezeten met hun families, was het tijd om op pad te gaan naar de trein. Op het station was het een drukte van heb ik jou daar en Matt deed zijn best om zich van zijn beste kant te laten zien terwijl hij Neo en Crystal voor ging aan boord van de trein. De meeste begeleiders zouden wellicht achterom kijken of bij de deur van de trein wachten om er zeker van te zijn dat zijn Tributen wel in de trein stapten, maar Matt niet; hij ging er gewoon vanuit dat ze hem volgden en zo niet, dat de vredesbewakers dan wel in zouden grijpen. Dat laatste had hij natuurlijk het liefst niet, maar hij was niet van plan om zelf zijn Tributen bij de oren mee te slepen een trein in. Dat zou ook niet echt een goede indruk maken op de Capitoolbewoners.
Aan boord van de trein inspecteerde Matt alle coupés zodat hij precies wist waar wat was. Ieder van hen kreeg een eigen slaapkamer met aangrenzende badkamer. Daarnaast was er een soort huiskamer, eetkamer en achterin een lounchplek. Alles was hypermodern en zoals je dat wel zou verwachten van iets dat in het Capitool was gemaakt; allemaal net iets té. Zodra hij alles grondig geïnspecteerd had nam hij plaats in de huiskamer van de trein, waar hij de tv aanzette. Jennifer had hem al verteld dat hij, wanneer hij aan boord van de trein was, de boetes van de andere Districten moest kijken met zijn Tributen, zodat ze wisten wie de concurrentie was. Hoewel Jennifer hem naast deze tips nog wel meer tips had gegeven, had hij niet naar alles geluisterd. Matt mocht dan wel veel bewondering en respect hebben voor de vrouw die hem had getraind, hij wilde ook dolgraag aan haar laten zien, aan haar bewijzen, dat de leerling inmiddels de meester was geworden en dat hij nu beter was dan zij. Helaas leek ze dat nog niet helemaal te zien, dus Matt hoopte dat hij haar respect zou krijgen door de Spelen te winnen en zo aan haar te bewijzen dat hij haar overstegen was.
Matt had op de weg terug van zijn inspectierondje al naar Neo en Crystal het commando geroepen dat ze zich bij hem moesten voegen in de huiskamer voor het bekijken van de samenvatting van de Boete. Ietwat ongeduldig wachtte hij tot ze er beide waren en zette toen de tv aan. De samenvatting begon uiteraard met hun eigen District en Matt keek keurend naar zijn eigen optreden en de indruk die zowel Crystal als Neo wekten op beeld. Crystal wekte een onschuldige indruk, maar de indruk die Neo wekte was al beter. De Tributen van District 2 waren beide jongens, de één duidelijk ouder dan de ander. Matt kon niet echt hoogte krijgen van de oudste jongen, maar vermoedde dat hij geen goed nieuws was. De jongste had iets over zich wat hem niet aanstond. Iets arrogants. Met een scheef glimlachje maakte hij hier een mentale notitie van. De Tributen voor District 3 waren bijna lachwekkend; een meisje met belachelijk blauw haar (stiekem vond Matt het wel cool, maar ssst) en een jongen die duidelijk niet goed kon lopen. Wauw, hoe teleurstellend voor hen na de Tributen die vorig jaar zo hard de show stalen. District 4 had twee meiden, beide ouder, maar leken niet heel bijzonder, afgezien van het feit dat de één erg mooi oogde en de ander niet opviel. Wie er ook niet echt uit leken te springen waren de Tributen van District 5 en 6; voor het ene District twee jongens, voor de ander twee meiden waarvan de oudste er wederom aardig mooi uit zag. Hmmm, schoonheid was altijd een lastig ding in de Spelen. Om de één of andere reden gingen die idioten van het Capitool altijd de mooie mensen sponsoren. Alsof die ook maar iets konden naast mooi zijn. Bah.
De samenvatting ging verder met District 7; beide jongens, waarbij de oudere er wat veelbelovender uitzag dan de jongere. District 8 had twee meiden, beiden jonger dan wat hij tot nu toe had gezien (leeftijden schatten is altijd lastig, zeker als het je niet zo interesseert). District 9 waren weer twee jonge jongens en District 10 had een zeer lange jongen en een klein meisje. Voor District 11 weer twee meiden en voor District 12 een jongen en een meisje, beiden ouder, de jongen wederom aan de lange kant. Matt fronste zijn voorhoofd en dacht na. Hij was niet extreem onder de indruk van wat hij had gezien en had ook al gemerkt dat er meerdere "gehandicapte" Tributen bij waren dit jaar. Onder andere District 3, 9 en 11 hadden mensen die iets misten of ondersteuning hadden aan hun lichaam. Dit zou hen kwetsbaar maken in de Arena, zeker wanneer ze hun hulpmiddelen niet mee zouden mogen nemen. Matt wist niet zeker in hoeverre hulpmiddelen waren toegestaan, omdat ze ook een ongewenst voordeel op konden leveren, maar dat zou hij dan vanzelf wel zien.
Zodra de laatste Boete was geweest schakelde hij de tv uit en richtte hij zich tot Neo en Crystal. 'Nou,' sprak hij om de stilte te verbreken. 'Any thoughts?' vroeg hij, gebarend naar de tv die nu uit stond. Hij was benieuwd naar wat ze zelf voor conclusies hadden getrokken.
OOC: Tjoektjoek gezellig met Matt op reis  |
|
