Tyrell Peak Hoofd Spelmaker
PROFIELAantal berichten : 2155 Registratiedatum : 20-07-13
| ◊Onderwerp: Taxi! | vr jul 13, 2018 9:41 pm | |
| Als hij had geweten dat het zó lang zou duren, had hij het niet gedaan. Hij keek op zijn smartwatch. Tussen alle berichten, reminders en notities stond daar wonderbaarlijk genoeg ook de tijd op aangegeven. Tweeënhalf uur had hij daar gezeten! Natuurlijk had hij niet helemaal stilgezeten. Hij had ruim de tijd gehad om de arena nog eens te overdenken en in zijn hoofd vast wat probleempjes op te lossen waar hij telkens maar niet aan toekwam. Hij had gedacht dat de kunstenaar zou werken aan de hand van foto's, maar - zo meende die - foto's waren een momentopname en konden daarom nooit echt een persoon vastleggen zoals diegene echt was. Hoe kon hij nou aan de hand van een paar foto's de echte persoonlijkheid van een persoon verwerken in zijn schilderij? Tyrell vond het maar een hoop gezwets, maar Enrico Buonaventura was vast niets voor niets de beste classicistische schilder van het moment.
En dat was wat Tyrell wilde. Een echt goed schilderij. Met echte verfstrepen en een net niet realistisch, maar toch geloofwaardig licht-donker contrast. Met een sterke lichtbron en foto-realistische details in de kleding. Geen karikatuur of een abstracte verbeelding, zoals het gros van de Capitool-kunstenaars aan de muur hadden hangen, maar een echt klassiek schilderij. Van hem, op een hypermoderne stoel, met zijn ronde brilletje en zijn nieuwste groen-gouden hoge hoed. En daar betaalde je voor, zowel in geld als in tijd. Geld was het probleem in ieder geval niet. Tyrell dacht aan zijn exorbitante loon en vervolgens aan de kosten van de arena. Gelukkig kon die makkelijk gefinancierd worden met behulp van sponsors, belastinggeld en goedkope werkkrachten uit de districten. Hij kon zichzelf gelukkig prijzen dat hij elk idee voor de arena zo kon uitvoeren, ongeacht de kosten. Hij moest al genoeg ideeën afschrijven omdat ze simpelweg niet haalbaar waren, bijvoorbeeld door beperkte tijd of de werking van natuurkrachten. Magie was na al die jaren nog steeds niet uitgevonden.
Zo in gedachten verzonken dwaalde Tyrell door de straten van het Capitool. Hij was op weg naar het hoofdkantoor van de Spelmakers, maar toen hij dat na een half uur lopen nog niet bereikt had, keek hij toch maar eens op van de stoeptegels. Waar de heck was hij? Overal om hem heen waren hoge flatgebouwen en nog veel hogere kantoorpanden. Hij herkende er geen een. De hoge gebouwen maakten het lastig om zich te oriënteren, de namen van de bedrijfjes zeiden hem niets. Alles zag er strak, modern en luxueus uit, maar toch hing er een sfeer die Tyrell vertelde dat hij hier bij de minder belangrijke mensen rondliep. Hier woonden geen ministers en supersterren. In andere woorden: hij had hier niets te zoeken.
Hij keek terug, de weg die hij gekomen was. Teruglopen? Geen denken aan, hij had wel weer genoeg gelopen voor vandaag. Op dat moment zag hij een taxi naderen. Meteen stak hij zijn hand op. 'Taxi!' |
|